Burne su reakcije nakon gostovanja uglednog dr. Asima Kurjaka na Face televiziji, a koji tvrdi kako Sebija Izetbegović nikada nije bila registrovana na Medicinskom fakultetu Sveučilišta u Zagrebu. 

Njeno obrazovanje velika je nepoznanica, a ugledni dr. Kemal Dizdarević, čija je majka dr. Zehra Dizdarević za Sebiju Izetbegović kazala "da ne pripada akademskoj zajednici", za što ju je Sebija tužila, za Avaz hirurški precizno secira stanje sa obrazovanjem Bakirove supruge.

- Danas se govori o magistrima struke, što nije naučno zvanje. Međutim, u Sebijino i moje vrijeme je bilo drugačije i sticalo se naučno zvanje tzv. magistra nauke - kaže dr. Dizdarević.

Pojašnjava da su nakon završetka Medicinskog fakulteta, studenti medicine sa prosječnom ocjenom iznad 8 mogli upisati postdiplomski studij.

- Ovaj studij je potpuno neovisan od specijalizacije i odvijao se na Medicinskom fakultetu, a trajao je dvije godine. Pohađala se nastava, polagali ispiti i nakon položenih svih ispita kreirala se tema naučnog istraživanja u saradnji sa mentorom. Nakon provedenog istraživanja, koje je moglo različito trajati nakon te dvije godine postdiplomskog studiranja, pristupalo se izradi magistarskog rada i njegovoj javnoj odbrani pred zvaničnom Komisijom formiranom na Naučno-nastavnom vijeću Medicinskog fakulteta. Nakon uspješne javne odbrane sticalo se zvanje magistra nauka. Po tadašnjem zakonu, jedino je magistar nauka mogao biti izabran u zvanje višeg asistenta - kaže dr. Kemal Dizdarević.

Zvanje običnog asistenta na kliničkim predmetima je mogao steći samo specijalista određene grane medicine koji je imao položenu specijalizaciju i prosjek ocjena veći od 8, a koji istovremeno još nije postao magistar.

- Naučni stepen magistra je po tadašnjem zakonu bio preduslov za novo, veće doktorsko istraživanje, te nakon njegovog kompletiranja i javne odbrane doktorske disertacije, sticao se naučni stepen doktora medicinskih nauka. Ovaj doktorat se trebao uraditi unutar 5 godine od odbrane magistarskog. To je bio legalni put. Doktorat i tri publicirana rada u referentnim časopisima su bili preduslov za zvanje docenta, koje inače traje 5 godina, te su se nakon toga trebali steći uslovi, putem naučnog rada i publiciranje u referentnim časopisima, za napredovanje u zvanje vanrednog profesora, a poslije 6 godina u tom zvanju i za napredovanje u zvanje redovnog profesora. Jedino je redovni profesor trajno zvanje - pojašnjava dr. Dizdarević.

Međutim, neki nisu tako radili. Nije Sebija jedina, kaže ugledni doktor, ali je ona „epicentar zemljotresa“.

- Specijalizacija i subspecijalizacija su nešto drugo. To su kliničke, praktične edukacije iz određene kliničke oblasti. Npr. neurohirugija je specijalizacija, a cerebrovaskularna i hirurgija baze lobanje subspecijalizacije unutar neurohirurgije - kaže Dizdarević.

- Da bi se steklo zvanje subspecijaliste postojala su dva načina: Da se provedu dvije godine u usmjerenoj i praktičnoj edukaciji iz te oblasti koja je morala uključiti i edukaciju u inostranstvo ili da postoji dokaz da je tu patologija radio specijalista, nakon položenog specijalističkog ispita, u trajanju od deset godina ili duže na nekom od kliničkih centara - kaže na kraju za "Avaz" prof. dr. Kemal Dizdarević. 

(DEPO PORTAL/dg)