Prijave su podnijete protiv zločina izvršenih od kraja jula 1995. godine do 10. aprila 1996. godine u zarobljeničkim logorima u Šljivovici kod Čajetine u Srbiji i Mitrovom Polju kod Aleksandrovca.

"Prijavljeni su izvršili više ubistava, osakaćenja, svireposti i mučenja. Mnogi zatvorenici, među ostalima i Šećan Dizdarević, Abid Agić, Nazif Krlić i Meho Jahić, umrli su od posljedica premlaćivanja, a više desetina je teško tjelesno i psihički povrijeđeno, trajno im je oštećeno zdravlje, sa posljedicama potpunog i trajnog invaliditeta", piše u saopštenju Fonda.

Dodaje se da je od 29. jula 1995. godine do 3. avgusta iste godine oko 850 Muslimana iz Žepe i okolnih naselja, među kojima i nekoliko
desetina maloljetnika i dvije žene, bježeći pred Vojskom Republike Srpske, prebjeglo preko Drine na teritoriju Srbije, okupljajući se u podnožja planine Zvijezda na desnoj obali Drine.

"Po prelasku u Srbiju, Muslimane iz Žepe su zarobili pripadnici VJ i MUP i sproveli ih u logore Šljivovica i Mitrovo Polje. U logorima, pripadnici MUP i DB su tukli zarobljenike, uskraćivali im lijekove i ljekarsku njegu, pravo na održavanje lične higijene, vodu, hranu, uključujući i hranu koju su logorašima donosili predstavnici Međunarodnog komiteta Crvenog krsta", navodi se dalje u saopštenju.

Fond je naveo da je više desetina zarobljenika, koje su pripadnici MUP, DB, VJ i VRS smatrali počiniocima zločina nad Srbima u BiH, izolovao od ostalih zarobljenika, i njih su pripadnici srpskih snaga najviše mučili, a nekoliko mjeseci su ih skrivali od predstavnika Crvenog krsta koji su popisivali zarobljenike u logorima.

"Zarobljenici su sukcesivno repatrirani ili otpušteni u treće države od sredine januara do 10. aprila 1996. godine. SRJ je bila potpisnica Ženevske konvencije, te je imala obavezu da prebjeglim Muslimanima iz Žepe osigura postupanje koje se Konvencijom obezbjeđuje ratnim zarobljenicima", naveo je Fond.

Fond za humanitarno pravo je 2007. godine, u ime 20 logoraša Šljivovice i Mitrovog Polja, podnio Prvom osnovnom sudu u Beogradu (bivšem Petom opštinskom sudu) pet tužbi za naknadu štete protiv Republike Srbije zbog torture koju su zarobljenici pretrpjeli u logorima.

"Sudovi su prvostepenim presudama odbili 11 tužbenih zahtjeva, poklanjajući vjeru iskazima svjedoka koje je predložila država, policajcima koji su čuvali logoraše, medicinskom osoblju koje je dolazilo u logore, pomoćnom osoblju u logorima - koji su svjedočili da nije bilo torture nad logorašima i da Šljivovica i Mitrovo Polje nisu bili logori već 'prihvatni centri'", piše u saopštenju Fonda.

Dodaje se da isti sudovi nisu prihvatili iskaze logoraša da je nad njima vršena tortura u logorima, a po jednoj tužbi nije donijeta prvostepena presuda, dok nijedan od pokrenutih postupaka nije pravnosnažno okončan.

BETA/BL!N/fp