Piše: Siniša Lazić

Priča prati  Drizzle (Michelle Yeoh), nakon što se u njenim rukama nađu zemni ostaci polovine budističkog monaha za koje se vjeruje da imaju iscjeljiteljske moći, a  koje je ukrala od družine Dark Stone Assassins, želeći da ih vrati na mjesto trajnog počinka. Da bi se sakrila od potjere uspjeva da promijeni svoj identitet operacijom lica i sklanja se u provinciju. Njeno sjećanje na  događaje dato nam  je u seriji flešbekovaa koji se ponavljaju. Na njenu žalost, ne može pobjeći od prošlosti koja joj se na kraju vraća kroz neobičan susret uz seriju twistova.

Su Chao-Pinov dosadašnji skor kao reditelja su komedija ”Better than Sex” i horor “Silk”. Iako nikada nije radio wuxia filmove ovdje nema velikih izlazaka iz konvencije i izgleda kao da  je “Reign of Assassins” radio neko mnogo iskusniji. Ne treba uopšte sumnjati da je u stilizaciji filma John Woo (potpisan kao producent i co director), imao mnogo više upliva jer na  limitiranom budžetu film izgleda vrlo upečatljivo.

Na vizuelnom planu film je prebogat sa dosta sjajnih detalja, kamerom koje svemu daje posebnu fizičku uvjerljivost i sa odličnim i vrlo suptilnim elementima stilizacije.

Atmosferične  scene podsjećaju na Ang  Leea, sa produženim kadrovima, melanholičnom muzikom, odličnom fotografijom i prigušenim replikama. Mada ima stilske  sličnosti, “Croaching Tiger, Hidden Dragon” je znatno kompletnije ostvarenje.

Uz  fenomenalnu fotografiju i vrlo dobru režiju, dinamičnost događaja je tačno onakva kakva treba da bude. To što se nešto stalno dešava ne znači da film nije na momente dosadan, ali ta dosada ne proističe iz sporosti filma ili odsustva dešavanja, nego iz ritma koji je zadao reditelj. Filmu ne nedostaje akcije u kvantitativnom smislu, ima je sasvim dovoljno iako Drizzle nakon uvodne scene prvi put vadi mač tek oko četrdesetog minuta filma.

Imamo vrlo kompetentan, malo klišeiziran scenario ali vrlo precizan, gdje je fokus na svemu onome što je u smislu produkcije jeftinije a to su konflikti među karakterima, drama, intriga i sl. Iako je količina twistova pri kraju na momente zbunjujuća, vještom rukom vođena režija uspjeva da na kraju ne dobijemo deus ex machina efekat. 

Borba su  sjajne, stilski ujednačene, sa nekoliko upečatljivih sekvenci praćenih uobičajnim slowmotion kadrovima, mada svedenije u odnosu na statistima bogate druge filmove. U filmu ne postoji ni jedan veliki set masovnih borbi. Scena uvodne borbe su najobimnije kada je seting i statisti u pitanju.

Setovi su kombinacija preljepih, kao rukom slikanih, eksterijera i enterijera pravljenih u dosta nekonvencionalnom, ali tradicionalističkom smislu, naravno uz melanholičnu atmosferu sa kojom se stapaju likovi.

Stephan Tung Wai (dečko kome Bruce Lee lupa samarčinu u Enter the Dragon), u međuvremenu je odrastao i postao  jedan od ključnih akcionih koreografa new wave buma devedesetih, već je u nekoliko navrata pokazao kako zna da izvanredno integriše konvencije new wave žice i tradicionalnu koreografiju. Ovdje CGI (za koji ja uvijek mislim da je nepotreban) nije preagresivan  i scene borbe su realizovane u najboljem yuen pingovskom  maniru. Postoji nekoliko fantastičnih momenata koji  ne škode sveukupnoj atmosferi filma. Mislim na uvrtanje mačeva koje je često, ali je to objašnjeno kroz water-shedding tehnku koju praktikuje Michelle Yeoh.

Stilizovana  akcija koju omogućava kombinacija CGI i žice je u “Reign of Assassins” dovedena do savršenstva. Što se kreativnosti u akcionim scenama tiče, rijetko koji aktuelni koreograf može da parira Tung Waiu ne samo po sadržaju akcionih scena nego i po kadriranju i radu kamere.

Koreanac  Jung Woo-sung (The Good the Bad the Weird), je tu da  održava ravnotežu izmedju romanse i akcije. Vidi se da je bio dobro pripremljen za ulogu, ali on ipak ne samo da nije na nivou Michelle Yeoh  koja je fizički neuporedivo spremnija čak i u njenim godinama, nego ni Wang Xue-Qiua (glavni negativac) i Shawn Yuea. Iako se Jung Woo-sungu kad je trud u pitanju ništa ne može prebaciti, čini se da je ipak CGI udradio svoje i ne primjećujemo pretjeranu razliku.

Ovaj film je nakon epskog spektakla “Red Cliff”, bio planiran kao definitivnii povratak John Wooa kući, te pokušaj da se sa wuxia materijalom u ulozi producenta vrati na visine svojih uspješnih prethodnika. Woo nam je pokazao da  ne postoje  potrošeni koncepti koje nije moguće revitalizovati svježim idejama. Sljedeci projekat “The Flying Tigers“, koji će režirati, će se takođe dešavati u  Jianghu univerzumu što je prvi put još od “Last Hurrah for Chivalry” , snimljenog daleke 1976. Sudeći po “Reign of Assassins”, John Woo još nije za "staro gvožđe".

VEZANI TEKSTOVI:

BLIN/FILMSKA KRITIKA: Fast Five

BLIN/FILMSKA KRITIKA: 'Gallants' - u svjetlu old school tradicije

BLIN/FILMSKA KRITIKA: Detective Dee and the Mystery of Phantom Flame

(BL!N MAGAZIN)