Priredila: Suzana VUKMIR

Radnici i studenti priredili su masovne demonstracije koje su se pretvorile u sukob s policijom i vojskom. Na Kalemegdanu je demonstrantima vatreno govorio Dimitrije Tucović. Znajući da ne može dobiti nove izbore, kralj Aleksandar se okomio na Senat, u kome se nalazilo ostatak radikala, koje je kralj okrivio za nerede.

Kralj je 25. marta 1903. godine izvršio dva državna udara u razmaku od samo jednog sata. Prvim udarom je ukunut Ustav iz 1901. godine, raspušteni su Senat i Narodna Skupština. Nakon toga su postavljeni novi kraljevi ljudi u Senatu, Državnom savjetu i sudovima.

Zatim je kralj novim državnim udarom vratio u život stari Ustav iz 1901. godine. Nakon ovoga, vlada je sprovela izbore 18. maja 1903. koje je i dobila. Ujedno, ovo je bila posljednja pobjeda kralja Aleksandra na političkom polju.

U noći 29. maja (11. juna) 1903. godine, grupa zavjerenika, pod rukovodstvom kapetana Dragutina Dimitrijevića Apisa, izvršila je prevrat (Majski prevrat). Kralj Aleksandar Obrenović i kraljica Draga su ubijeni u spavaćoj sobi, a tijela su im bačena preko prozora.

Ove krvave i dramatične noći još su ubijeni: predsjednik vlade Dimitrije Cincar-Marković, vojni ministar Milovan Pavlović, oba kraljičina brata Nikodije i Nikola Lunjevica, koji su svojim neodgovornim kavgadžijskim ponašanjem, možda najviše revoltirala mlade oficire. Kapije Dvora otvorio je oficir Petar Živković, potonji general pod vladom Aleksandra Karađorđevića.

Ubistvom posljednjeg kralja iz loze Obrenovića, ugasila se loza ove dinastije koja je, sa prekidima između 1842. i 1858. godine vladala Srbijom od 1815. godine.

Kralj Aleksandar i kraljica Draga počivaju u kripti Crkve Svetog Marka u Beogradu.

Kralj Aleksandar je bio sin kralja Milana i kraljice Natalije Obrenović.

Dimitrije Tucović (1881-1914) je bio istaknuti teoretičar i vođa socijalističkog pokreta u Kraljevini Srbiji, osnivač Srpske socijaldemokratske partije, novinar i urednik "Radničkih novina" i "Borbe".

Tucović je čitav život posvetio borbi za radnička i ljudska prava, ravnopravnost polova, opšte pravo glasa, socijalnu pravdu i građanske slobode u Kraljevini Srbiji. Neke od ideja za koje se on pionirski zalagao danas predstavljaju široko prihvaćene vrijednosti u savremenoj Republici Srbiji.

Dimitrije Tucović se danas smatra jednim od velikana srpskog novinarstva. Kao njegovo najznačajnije djelo obično se navodi knjiga "Srbija i Albanija", jedna od ranih studija o albanskom narodu, koja se "obračunala s nacionalističkim pozivom na istorizam".

Triša Kaclerović (1879-1964) bio je srpski i jugoslovenski ljevičarski političar, poznat kao jedan od osnivača Socijaldemokratske stranke Srbije, a kasnije i KPJ.
Jedan je od osnivača Srpske socijaldemokratske partije i Glavnog radničkog saveza. U saradnji sa Dimitrijem Tucovićem radio je na stvaranju socijalističke federacije balkanskih naroda. Bio je socijalistički narodni poslanik.

Jedan je od osnivača Socijalističke radničke partije (komunista) aprila 1919. i član Centralnog partijskog vijeća od septembra 1919. godine. Izabran je za narodnog poslanika, na listi KPJ, novembra 1920. godine. Od proljeća 1921. godine nalazio se u rukovodećim partijskim tijelima KPJ.

Od avgusta 1921. godine bio je sekretar, tada ilegalne, Komunističke partije Jugoslavije. Bio je član Centralnog odbora, legalne, Nezavisne radničke partije Jugoslavije i delegat na Petom kongresu Kominterne. Sa aktivnim partijskim radom u radničkom pokretu prestao je 1928. godine.

Jedna ulica u Beogradu, na Voždovcu, nosi njegovo ime.

(BLIN MAGAZIN)