Izvor: Al Jazeera Balkans
Piše: Nenad Radičević

(Autor je vanjskopolitički komentator i dopisnik iz Njemačke za brojne medije na Balkanu. Kao dugogodišnji novinar i urednik beogradske 'Politike' izvještavao je iz brojnih konfliktnih i postkonfliktnih društava u Evropi i Aziji, specijalizujući se za teme koje se tiču EU, Balkana i Bliskog istoka. Osim međunarodnih odnosa, proteklih godina u sferi njegovih istraživanja su krajnje desničarske grupe, širenje dezinformacija i ekstremistička propaganda.)

„Hegel negde primećuje da se sve velike svetski istorijske činjenice i ljudi događaju dva puta“, piše na početku svog spisa o puču u Francuskoj 1851. godine Karl Marx, dodajući da je veliki nemački mislilac zaboravio da doda da se istorija ponavlja „jednom kao tragedija, a drugi put kao farsa“. I zaista minulih dana, nedelja i meseci se nemali broj posmatrača dešavanja u Nemačkoj sve više pita da li zapravo živimo farsičnu verziju ‘30-ih i ‘40-ih godina prošlog veka.

Da li je zapravo narastajuća popularnost desničarske Alternative za Nemačku (AfD), za čije ogranke u pojedinim pokrajinama se može reći da su radikalno desničarske, zapravo priprema za ponovnu verziju 1933. kada je Hitler došao na vlast? Da li to što su istraživački novinari otkrili tajno okupljanje radikalnih desničara na kojem je razmatrano kako će posle dolaska na vlast proterati na milione ljudi migrantskog porekla zapravo predstavlja farsičnu verziju Konferencije u Wannseeu iz 1942. godine kada je nacistički vrh razradio plan o „konačnom rešenju jevrejskog pitanja“? Da li je Bjoern Hoecke, „siva eminencija“ AfD-a i njen prvi čovek u istočnonemačkoj pokrajini Tiringiji, zapravo Hitler 21. veka?

Pre samo dve godine, kada se popularnost AfD-a zaglavila na nivou od desetak procenata biračkog tela, nije bilo tako teško naći političke analitičare i istoričare u Nemačkoj koji su nastojali da uvere javnosti da „nema razloga za fatalizam“. Uprkos antimigrantskim nasilnim protestima na istoku Nemačke, pojedini analitičari su tvrdili da ne živimo u reprizi 1933. godine, argumentujući to tvrdnjama da Hoecke nije Hitler, da AfD nije NSDAP, te da ne postoje uniformisane SA trupe koje sistemski zastrašuju levičare i Jevreje, odnosno migrante.

Da li je Bjoern Hoecke, „siva eminencija“ AfD-a i njen prvi čovjek u istočnonjemačkoj pokrajini Tiringiji, zapravo Hitler 21. vijeka?

S druge strane, levičarski nastrojeni komentatori su tvrdili suprotno, pozivajući se na nekadašnju rečenicu nemačkog pisca Ericha Kaestnera da se sa nacizmom trebalo boriti najkasnije 1928. godine kako „od grudve ne bi postala snežna lavina“.

Međutim, kako je popularnost AfD sve veća i na saveznom nivou trenutno iznosi oko 21 odsto, a u pojedinim istočnonemačkim pokrajinama čak i 40 odsto, strah od povratka u 1933. godinu se širi i van levičarskih krugova. Naročito, što se ove jeseni održavaju pokrajinski izbori u istočnonemačkim pokrajinama Brandenburg, Saksonija i Tiringija u kojima je AfD, prema anketama, najjača politička snaga.

Master-plan o ‘remigraciji’

Ali prava erupcija ovih strahova nastala je pre nekoliko dana kada je nemačka istraživačka organizacija „Korektiv“ objavila novinarsko istraživanje u kojem tvrdi da su političari iz AfD-a, zajedno sa austrijskim i nemačkim neonacistima, pojedinim bogatašima, pa čak i dvema članicama CDU i konzervativne organizacije „Unija vrednosti“, organizovali tajni sastanak na kojem su, kako se tvrdi, razrađivali „master-plan“ za proterivanje iz Nemačke miliona ljudi stranog porekla.

Kako je popularnost AfD sve veća i na saveznom nivou trenutno iznosi oko 21 odsto, a u pojedinim istočnonemačkim pokrajinama čak i 40 odsto, strah od povratka u 1933. godinu se širi i van ljevičarskih krugova

Kako tvrde izvori istraživačkih novinara, na skupu je značajnu ulogu imao austrijski dugogodišnji šef krajnje desničarskog Identitarnog pokreta, Martin Sellner, koji je okupljenima predstavio koncept „remigracije“. Sellner je, tvrde novinari, objašnjavao da ovaj koncept podrazumeva proterivanje iz Nemačke tri grupe stanovnika, a to su: tražioci azila, stranci s pravom boravka i „neasimiliovani nemački državljani“. Ovi poslednji su, smatra Sellner, „najveći problem“, a na primedbe da se ne mogu iz Nemačke izbacivati oni koji imaju nemačko državljanstvo on navodno odgovara da samo mora da se izvrši „veliki pritisak“ na ljude da se prilagode.

Ovaj tajni sastanak u vili Adlon kod Potsdama višestruko podseća na to kako su nacisti kovali planove o preseljenju Jevreja sa teritorija koje su kontrolisali. S jedne strane, neminovno je poređenje sa nacističkim planom iz 1940. godine o preseljenju poljskih Jevreja na Madagaskar. S druge strane, ambijent sastanka neopisivo podseća na vilu u kojoj je održana konferencija u Wannseeu iz 1942. kada je nacistički vrh razradio plan o „konačnom rešenju jevrejskog pitanja“, to jest istrebljenju 11 miliona Jevreja. Na ponavljanje istorije neminovno utiče i to što su ove dve vile udaljene jedna od druge samo šest kilometara, pri čemu vila Adlon nosi ime nekadašnjeg nemačkog hotelijera koji je bio član NSDAP-a.

Kada se na to doda da niko od učesnika nije demantovao sadržaj razgovora, već samo da su tamo prisustvovali „privatno“ a ne u svojstvu članova stranaka, ovo novinarsko otkriće je uskomešalo ne samo javnost, već delom i redove AfD-a.

Tajni sastanak u vili Adlon kod Potsdama višestruko podseća na to kako su nacisti kovali planove o preseljenju Jevreja sa teritorija koje su kontrolisali. S jedne strane, neminovno je poređenje sa nacističkim planom iz 1940. godine...

AfD je saopštio da je kopredsednica stranka Alice Weidel „sporazumno raskinula“ ugovor o angažovanju bivšeg poslanika AfD-a u Bundestagu Rolanda Hartwiga za savetnika, dodajući da je on bio na spornom sastanku, ali da nije znao da će na tu biti prisutan Sellner. Na tom sastanku je bila i aktuelna poslanica AfD-a u Bundestagu Getrit Huy, kao i šef poslaničke grupe AfD-a u pokrajinskom parlamentu Saksonije Anhalt, Ulrich Siegmund, koji je šef Odbora za socijalna pitanja. Oboje tvrde da su na sastanku bili „privatno“, odbijajući optužbe kao „apsurdne“ te da oni nisu za deportaciju nemačkih državljana, već „samo u skladu sa aktuelnim propisima, a to posebno pogađa ljude koji su ovde ilegalno, koji krše zakone ili čak čine krivična dela“.

Nastavak teksta čitajte ovdje. 

(DEPO PORTAL/ad)