Izvor: Oslobođenje
Piše: A. Bjeloš

Obzirom da Petak 13-ti pada na petak 13.10.2023. a samo dvije sedmice kasnije obilježava se Noć vještica, Oslobodjenje.ba donosi neke strašne i paranormalne legende starog Sarajeva. U ovom izdanju se bavi sarajevskim naseljem Gorica i duhom koji ga, navodno, opsjeda...

Gorica je naselje u Sarajevu iznad Marindvora, za koji se također vezuju razne priče. Gorica je sastavljena od niza ulica koje se isprepliću i granaju ka vrhu istoimenog brda i na kraju se spajaju i prelaze u naselje Ciglane. Na tom ušću Gorice u Ciglane se nalazi i romsko naselje, u ulici Dajanli-Ibrahim Bega i Romi su tradicionalno vezani uz Goricu i njenu okolinu.

LEGENDA O GORICI POTIČE IZ OSMANSKIH VREMENA

Za Goricu se vezuje jedna zanimljiva priča koja datira iz vremena austrougarske okupacije BiH, kada su na ulicama vojnici pružali žestok ali beznadežan otpor austrougarskoj sili. Priča koju sam pronašao u knjizi "Legende starog Sarajeva" Vlajka Palavestre detaljno govori o njoj. Ona se tiče ukletog turbeta, Đurđevdana i duha osmanskog vojnika.

- S Fatihovom vojskom došao je i neki Hadži Ibrahim, koga je sultan odredio da bude zapovjednik zapadnog dijela vojske na Gorici. Sultan mu je turski naredio: „Đuzeldži dajan hadži Ibrahim!" što znači „Dobro se drži i ne povlači se, hadži Ibrahime". U borbi na Gorici Hadži Ibrahim je poginuo, pa mu je tu podignuto turbe zvano Turbe Zindžirli Ibrahim-dede. Bilo je to bijelo, okrečeno turbe na četiri vitka kamena stupa pod kupolom, pokriveno olovom, sa alemom (ukrasom) na vrhu. Narod gaje posjećivao osobito na četrdeset dana pred Jurjevo (Đurđevdan), da mu šehid ispuni želje.

Po vjerovanju o kome se u starom Sarajevu u svoje vrijeme mnogo pripovijedalo, za vrijeme borbe Sarajlija s austrijskom vojskom 1878. godine, nad tim se turbetom uzdigla ogromna ljudska prilika, koja je poput oblaka lebdila nad Goricom: bila je ogrnuta u dug zeleni plašt, bijele brade i sa zelenim turbanom na glavi.

- Pričalo se da je u desnoj ruci držala tespih (brojanice), kojim je mahala oko sebe, a u lijevoj tespih-dajak, kratki štap na koga se derviši oslanjaju. Kažu da su austrijski vojnici padali mrtvi pred njegovim tespihom kao snoplje. Na kraju se taj lik rasplinuo na nebu poput pramena magle. Tada je i Gorica pala u neprijateljske ruke, a austrijski su vojnici istog dana porušili turbe. Ibrahim-dede je za života bio derviš, vazda opasan derviškim sindžirom (lancom) - navodi autor.

Šta je dalje bilo saznajte ovdje.

(DEPO PORTAL/ad)