- Ja sam in-door seks-radnica – radim u svom stanu. Postoje ulični seks-radnici, koji su mnogo izloženiji raznim opasnim situacijama i oni su prepušteni sami sebi i svojim procjenama jer ne postoji način da sebe zaštitimo. Policija treba da štiti seks-radnike, ali ih ne štiti samo zbog izbora njihovog posla. A seks-radnici su također građani ove zemlje, koje treba da štiti kao i sve druge - ispričala je za Radio Slobodnu Evropu Kristina iz Beograda, koja ističe da stoji iza izbora svog zanimanja i da zbog njega ne treba da bude meta prekršajnih paragrafa. Ne želi da navede svoje prezime, ni svoj puni identitet.

Zakon o javnom redu i miru Srbije, usvojen prije dvije godine, uveo je, međutim, drastične prekršajne kazne za seksualne radnike i radnice i za njihove klijente. U prethodnom zakonu maksimalna kazna zatvora iznosila je 30 dana, a sada je postala minimalna. Sudije najčešće ženama koje se bave prostitucijom izriču presude od 30 do 60 dana zatvora ili od 50.000 do 150.000 dinara (od oko 400 do oko 1.200 eura).

Sindikat policije i policijskih starješina predložio je nedavno da se u Srbiji legalizuje pružanje seksualnih usluga na način kako je to učinjeno u većini evropskih zemalja.

Legalizacija te djelatnosti, kaže Blažo Marković, čelnik tog sindikata, bila bi solidan izvor prihoda za državu, a uz to bi i seksualni radnici i radnice bili zakonski zaštićeni, pri čemu bi još imali i zdravstveno i penzijsko osiguranje. On podsjeća da je u staroj Jugoslaviji, prije Drugog svjetskog rata, to zanimanje bilo legalizovano.

- Ako države kao što su Nemačka, Austrija, Švajcarska, Grčka, Turska, Mađarska, Italija, Španija, Britanija, Holandija, Belgija i druge, dakle, najrazvijenije evropske zemlje, to dozvoljavaju, zašto to ne bi bilo legalizovano u jednoj državi u razvoju kakva je Srbija? - argumentuje Marković, koji još predočava da policijski inspektori koji rade u toj oblasti jako teško mogu da dokažu da su seksualni radnici pružali usluge klijentima.

Još jedan poželjan aspekt imala bi legalizacija pružanja seksualnih usluga, ukazuje Marković:

- Ono što je najvažnije, inspektori bi se usmeravali na borbu sa trgovinom belim robljem, trafikingom ljudi za rad u prostituciji, posrednicima i makroima. Nadam se da će ministar unutrašnjih poslova sagledati situaciju i rešiti da upravo sa ministarskog nivoa krene zahtev koji će dospeti do Vlade i Skupštine i biti pretočen u zakon, čime bi se legalizovala ta delatnost - očekuje predsjednik ovog policijskog sindikata.

Od Ministarstva unutrašnjih poslova Radio Slobodna Evropa nije dobila odgovor na upit o ovom prijedlogu Sindikata policije i policijskih starješina, odnosno, o tome treba li dekriminalizovati, odnosno, legalizovati djelatnost seksualnog rada, kao što je učinjeno u većini evropskih zakonodavstava.

Na drugoj strani, Mario Knežević, aktivista nevladine organizacije Sloboda prava, koja je nastala prije sedam godina, i to na inicijativu seksualnih radnica, za RSE kaže da su ta organizacija i njeni aktivisti protiv legalizacije, ali da se zalažu za ukidanje prekršajnih sankcija za bavljenje seksualnim radom.

Kada je o prostituciji riječ, Knežević ocjenjuje da Srbija zapravo ima prohibiciju, jedan od najgorih modela. Ona se vodi kao prekršaj, ali ako se po prekršajnoj presudi ide u zatvor, to je de facto kriminalizacija, što Srbiju stavlja u isti nivo sa arapskim zemljama, SAD-om, Kubom.

On navodi da je amandman člana 16, kojim se kažnjavaju klijenti, donesen forsiranjem jedne feminističke organizacije kao pokušaj da se uvede švedski model, po kojem se kriminalizuju samo klijenti, kako bi se zaštitile seks-radnice sa pozicije žene kao žrtve. Međutim, dodaje, za razliku od švedskog, u srpskom zakonu su seksualne radnice i dalje ostale kriminalizovane.

- Jedini koncept za koji se zalažemo jeste dekriminalizacija jer se legalizacija pokazala najlošijim konceptom zbog preterane kontrole države, preteranog licenciranja. To je dovelo do apsurda da seks-radnice moraju da traže dozvole za venčanje, a ako dobiju sertifikat o tome čime se bave, ne mogu da se venčaju - kaže Knežević.

Za razliku od legalizacije, dekriminalizacija prostitucije znači da nema konkretnog zakona koji ili zabranjuje ili dozvoljava prostituciju.

Ovaj sagovornik osvrće se i na tvrdnje da bi, ako bi seksualni rad bio legalizovan, država solidno zarađivala naplatom poreza. Kaže da je to potpuna neistina, zato što ulični seks-rad, koji je najugroženiji, donosi 0,00001 posto prihoda.

- Svi prihodi vezani za legalizaciju dolaze od video-industrije, filmova i pisanih medija - kaže Knežević.

On ukazuje i na zastrašujući podatak da su od od ukupno ubijenih žena na svetu 80 posto seksualne radnice.

Kad je riječ o Srbiji, ističe i to da im se krši pretpostavka nevinosti jer se često privode i osuđuju bez ikakvih dokaza:

- Ako se neko kreće na nekim lokacijama, kako policajci to obično umeju da navedu, gde se zna da se obavlja seksualni rad, odnosno, prostitucija, kako kažu – to je za njih sasvim dovoljan dokaz da vas privedu. Znači, nisu imali nikakve druge dokaze. Drugo, ukoliko ima kondom kod sebe, ona već u startu zna da je čeka osuđujuća presuda. Mi smo radili istraživanje 'Prava iznad svega' o sudskoj praksi, gde se vidi da u povećem broju slučajeva one uopšte nisu ni bile izvedene pred sudiju za prekršaje. Dakle, presuda je napisana bez uzimanja izjave od njih nego samo od policajaca - svjedoči Knežević.

Čitav tekst pročitajte OVDJE.

(RSE, DEPO PORTAL, BLIN MAGAZIN/az)