Ko je pažljivo slušao čitanje zvanične biografije Aleksandra Vučića na dan njegovog ustoličenja, sigurno je primijetio da joj nešto ozbiljno nedostaje. Za početak, iz nje je potpuno izbrisan čitav jedan i to vrlo krupan čovjek, politički otac novog predsjednika Srbije – Vojislav Šešelj.

 
Zvanična Vučićeva biografija, kako piše nedjeljnik Vreme u najnovijem broju, koja se sada nalazi i na sajtu predsednik.rs, počinje ovako: "Rođen je 5. marta 1970. godine u Beogradu. Završio je Zemunsku gimnaziju 1988. godine, a diplomirao na Pravnom fakultetu Univerziteta u Beogradu 1994. godine. Pristupa Srpskoj radikalnoj stranci 1993. godine. Iste godine izabran je za poslanika u Narodnoj skupštini Republike Srbije, a za generalnog sekretara te stranke 1994. godine. Na toj dužnosti ostaje do 2008. godine."

To je to. Kad oduzmemo generalije kao što je godina rođenja i podaci o školovanju, Srpska radikalna stranka se u Vučićevoj biografiji pominje samo jednom, a čitavih petnaest godina političke karijere stalo je u tri rečenice. Kao da se ništa važno u tih 15 godina nije dogodilo. Istina, stavio je predsjednik Vučić u zvaničnu biografiju i to da je 1996. godine imenovan za direktora hale "Pinki" u Zemunu, kao i da je 1998. bio ministar informisanja u Vladi nacionalnog jedinstva, prenosi pisanje Vremena Kuris.rs.
 

Prećutao je, međutim, da mu je mjesto direktora sportske hale u Zemunu prvo zaposlenje u životu, do kog je došao zahvaljujući radikalskoj pobjedi u ovoj beogradskoj opštini na lokalnim izborima 1996. godine. Nigdje se ne pominje ni to da ga je za direktorsku funkciju kvalifikovala jedino beskrajna odanost Vojislavu Šešelju, te da su njih dvojica, zajedno sa Tomislavom Nikolićem, činili sveto trojstvo Centralne otadžbinske uprave Srpske radikalne stranke.

Kad čovjek proba da strpa 15 godina života i karijere u nekoliko kratkih rečenica, očekivano je da mu promaknu ne samo bitne, već i neke naprosto legendarne i opštepoznate stvari. Na primjer: "Pa vi bombardujte, ubijte jednog Srbina, mi ćemo stotinu muslimana, pa da vidimo sme li međunarodna zajednica ili bilo ko drugi da udari na srpske položaje, može li se tako ponašati sa srpskim narodom?!" 

Ovako je grmeo mladi Aleksandar sa skupštinske govornice 20. jula 1995. godine. Samo devet dana prije toga, 11. jula, u Srebrenici je počeo višednevni masakr muslimanskog stanovništva, koji je Haški tribunal kasnije okarakterisao kao genocid i koji je još trajao dok je Vučić sjedio u Beogradu i branio "srpske položaje" u Bosni i Hrvatskoj, prenosi Vreme.
 

Doduše, nije baš sve vrijeme sjedio u Beogradu. Nešto ranije te godine, u martu 1995, zaputio se na Baniju, pa u Glini održao vatreni govor o tome kako Srbe odatle niko nikada neće moći da otjera. "Nikada ovdje više ustaška vlast neće moći da dođe. Nikada više oružanim putem, nikada više onako kako su namjerili." 

Nastavak teksta čitajte OVDJE.

(DEPO PORTAL/BLIN MAGAZIN/ad)