Oslobodjenje.ba

Grad Tuzla je, nošen entuzijazmom velikih ljudi poput Ismeta Mujezinovića, Ibre Pašića, Tihomila Markovića, Urfeta Vejzagića, Juraja Novosela, Milana Soklića, Čestmira Dušeka i drugih, osnovao Univerzitet 1976., izgradio i opremio zgrade fakulteta, doveo profesore, obezbijedio im stanove i uvijek nastojao, ne narušavajući princip autonomije Univerziteta, stvarati što bolje uvjete za njegov razvoj.

Poslije rata, Tuzlanski kanton preuzima osnivačka prava nad Univerzitetom. Od tada više niko nije mogao postati rektorom ako se s time ne složi kantonalna SDA, što je samo po sebi Univerzitet učinilo politički ovisnim, sakrilo od javnosti odgovor na pitanje u šta se troši preko 30 miliona KM godišnjeg budžeta Univerziteta, dalo priliku nekim politički podobnim ljudima da grade univerzitetske karijere.

I pored toga, mnogo je onih koji su svoj status stekli na osnovu znanja. Osim toga, zahvaljujući autonomiji Univerziteta i mogućnosti akademske zajednice da bira nosioce važnih funkcija u Univerzitetu, neki istinski naučnici su, i bez preporuke bilo koje partije, samo na osnovu svojih kvaliteta, bili imenovani na značajne rukovodeće funkcije. Onda se dogodio sunovrat.

Nakon ukidanja autonomije Univerziteta, smjene politički nepodobnog i postavljanja, u tom momentu, stranački podobnog menadžmenta, za samo nekoliko mjeseci, Univerzitet u Tuzli je na Webometrich listi pao za 474 mjesta

Prošle, 2016. godine, vladajuća SDA politička većina u TK-u, usprkos upozorenjima opozicije, donosi novi Zakon o visokom obrazovanju Kantona, a zatim izmjene tog Zakona, pri tome ne uvažava Okvirni zakon o visokom obrazovanju BiH, ukida autonomiju Univerziteta, smjenjuje politički nepodobni menadžment, te imenuje novi. Novi menadžment, naravno, nije ni nalik osnivačima Univerziteta sa početka ovoga teksta.

U devetom mjesecu 2016. godine sam se oglasio opširnim i oštrim saopštenjem i upozorio na to da je vlast TK-a prevršila svaku mjeru i definitivno uništila autonomiju Univerziteta što će srušiti njegov ugled. Moram priznati da sam tada očekivao energičniju i masovniju reakciju akademske zajednice. Nadao sam se solidarnijoj odbrani politički “pometenih” kolegica i kolega, hrabrijoj odbrani prava na autonomiju, kao i glasnijoj odbrani ugleda svojevremenih osnivača i tradicije Univerziteta u Tuzli. Vjerovao sam da će se više profesora zabrinuti za budućnost mladih, radi kojih Univerzitet postoji.

Nakon ukidanja autonomije Univerziteta, smjene politički nepodobnog i postavljanja, u tom momentu, stranački podobnog menadžmenta, za samo nekoliko mjeseci, Univerzitet u Tuzli je na Webometrich listi pao za 474 mjesta! O tom vrtoglavom padu ne govori skoro niko. Očigledno je ovaj sramni sunovrat zasjenjen tučom dvojice visokih funkcionera Univerziteta, u prisustvu nekih funkcionera SDA, i to pred ponoć, na fakultetu, u nepovredivom akademskom prostoru!

Ukidanje autonomije Univerziteta u četrdesetoj godini njegovog postojanja, političke smjene i uplitanja, pad na Webometrich listi za 474 mjesta i fizički obračun nanijeli su veliku sramotu i štetu ugledu Univerziteta u Tuzli i ugledu Grada Tuzla, kao prvog osnivača i sjedišta Univerziteta. Najpogubnije je to što je ovim skandalima ugrožena budućnost sadašnjih i budućih studenata, budućnost mladih, radi kojih Univerzitet postoji. Neophodno je pristupiti širem društvenom dogovaranju, sa ciljem da se pomogne akademskoj zajednici. Nužno je uskladiti kantonalni Zakon sa državnim, tj. Okvirnim zakonom o visokom obrazovanju BiH i odgovarajućim međunarodnim konvencijama, vratiti Univerzitetu autonomiju, zakonom zabraniti uplitanja u univerzitetske poslove političkim strankama, ispraviti sve nepravilnosti proizašle iz pogrešne primjene pogrešnog kantonalnog Zakona, kako bi se moglo krenuti ispočetka i korak po korak, filigranski i delikatno, vraćati red, rad i dostojanstvo profesorima, dekanima, asistentima, studentima i Univerzitetu u Tuzli.

Nužno je uskladiti kantonalni Zakon sa državnim, tj. Okvirnim zakonom o visokom obrazovanju BiH i odgovarajućim međunarodnim konvencijama, vratiti Univerzitetu autonomiju, zakonom zabraniti uplitanja u univerzitetske poslove političkim strankama, ispraviti sve nepravilnosti proizašle iz pogrešne primjene pogrešnog kantonalnog Zakona

Politička, ali i svaka druga vrsta odgovornosti je na osnivaču, tj. na aktuelnoj većini u Tuzlanskom kantonu, kao i na dijelu akademske zajednice koji se opredijelio za šutnju ili čak učešće u svemu što je dovelo do neviđenog pada ugleda Univerziteta u Tuzli. Trebaće nam godine, možda i decenije rada i truda, da se neki budući menadžment bar primakne ugledu koji su imali osnivači Ismet Mujezinović, Ibro Pašić, Tihomil Marković i drugi sa početka ovoga teksta. Osim toga, trebaće nam i izmjena Ustava Federacije BiH i ukidanje kantona, koji su nas u crno zavili. Dum spiro spero.

Stavovi izrečeni u ovom tekstu odražavaju autorovo lično mišljenje, ali ne nužno i stavove DEPO Portala.

Molimo čitaoce da se u svojim komentarima suzdrže od vrijeđanja, psovanja i vulgarnog izražavanja. DEPO Portal zadržava pravo da takve i slične komentare ukloni bez najave i objašnjenja.

Depo.ba pratite putem društvenih mreža Twitter i Facebook